ALİ'ye NAAT

"Ali benden önceki peygamberlerle gizli, benimle ise açıktan bulundu." 
(Hadis-i Şerif)

ALİ’ye NAAT
O açıklayıcı imam, o Tanrı velisi safa ehlinin vücut güneşidir.
Yerde, gökte, mekânda, zamanda Hakla duran o İmamın zatı, iç ve dış temizliği ile vasıflanmak vaciptir.
Çünkü küfürden, ikiyüzlülükten kurtulmuştur, temizdir.
O’nun konağı birlik âlemidir. Dünyevî ve beşerî sıfatlardan dışarıdır.
O, insanın hakikati ve canı gibidir, her şey fânidir, fakat can ölmez.
O’nun hareketi kendinden, diri olan ezelî varlıktandır.
Beka çevresinde döner dolaşır, mahlûkatı yaratanın Zatı gibi O bakidir.
Hakk’ın yüksek sıfatları Ali’nin vasfıdır, Hakk’ın sıfatları Zat’tan ayrı değildir.
O, Tanrı’nın zatıyla birleşmiş O olmuştur.
Hani duyduğun lâhûtun o gizli hazinesi yok mu; işte o, O’dur.
Çünkü O, Hak’tan Hak’la görünmüştür.
O hazinenin nakdi, tükenmez ilimdir.
İşte o ilimden maksûd yüce Ali’dir.
Hakk’ın hikmetini O’ndan başka kimse bilmez, zira O hakîmdir, her şeyin bilginidir.
Başlangıçsız evvel O idi, sonsuz âhir de O’dur...
Peygamberlere yardım eden O idi, velilerin gören gözü de gerçekte O’dur.
Yüzünün nurlu pırıltısı, kendi ziyasından bir güneş yarattı,
O Hak iledir; Hak O’ndan görünür. Hakk’a ki, O Hak ile ebedîdir.
Adem’in toprağı O’nun nurundan idi, o sebeple meleklerin tacı oldu; Allah’ın isimleri O’ndan belirdi.
O temiz ve yüce İmamın ilmi sayesinde Adem her şeyi anladı.
O nur tek olan Yaradan’ın nuru olduğu içindir ki, Melekût O’nun huzurunda secde ettiler.
Evet, muhakkak ki, Adem O İmamın nuruyla bütün ilahî isimleri bildi,
Şît, kendisinde Ali’nin nurunu gördü de yüksek âlemi öğrendi.
Nuh, kendini yüksek menzile ulaştırıncaya kadar, istediğini hep O’ndan buldu.
Yine O’ndandır ki, Nuh, dehirde gayret tufanını buldu da belâdan kurtulmuş oldu.
Halil Peygamber dostlukta O’nu andı da ateş O’na al lâle oldu.
Nemrûd’un ateşi, O Allah’ın dostuna hep gül, nesrin, lâle oldu.
Yine O idi ki keyfiyle kendi koyununu İsmail’e kurban etti.
Yusuf, kuyuda O’nu andı da saltanat mülkünü süsleyen tahtı buldu.
Yakub O’nun önünde çok inledi de Yusuf’un kokusunu alıp gözleri açıldı.
İmran’ın oğlu Musa O’nun nurunu gördü de uzun geceler hayran kaldı.
Kırk gece kendinden geçti, kavuşma ve görüşme zevkine daldı.
Sonra dedi ki: Ya Rabbi, bana bu lûtfundan bir alâmet ver.
Hak O’na işte sana ‘Yed-i Beyzâ (nurlu el) verdim’ dedi.
Yine Ali’nin vergisidir ki, Meryem’e arkadaş oldu da İsa vücuda geldi.
O, şeriatta ilim şehrinin kapısıdır. Hakikatte ise iki cihanın beyidir.
İki cihanın Sultanı Muhammed (s.a.v) Hakk’a yakınlık gecesinde, Allah’a kavuşmanın harem yerinde O’nun sırrını gördü.
Ali’nin nutkunu, Ali’den dinledi. Ali ile birleşilen o yerde, Ali’den başkası yoktur.
Allah yolunda gidenler mürid’dir, Ali murad’dır...
Söyleyenler söyler, susarlar. O, susmaz, söyler.
Ebedî ilim, O’nun göğsünde parlayıp göründü.
Vahy olunanların sırlarını, O hakikat olarak bildi ve bildirdi.
Ümmetlere haykırdı: Allah yolunda Ali sizin kılavuzunuzdur!
Allah’a doğru olanlar yüzlerini O’na çevirmişlerdir.
Zira O şahtır, doğru yolu gösterendir, efendidir!
O, bütün Peygamberlerin sırrında idi. Cenabı Mustafa: ‘Benimle açıkça beraber bulundu’ dedi.
Dinde evvel, âhir O’dur. Allah ile içli, dışlı olan O’dur.
İşte bunları söyledim ki, bu yüksek mânânın nüktesini öğrenesin de yüksek velâyete eresin!
Apaçık bilesin ki, Hakkıyla yüce olan O’dur.
Ey Efendi, benimle boşuna kavga etme, bu böyledir.
Hakikat budur ki, biz hepimiz zerreyiz, güneş O’dur.
Biz hepimiz damlayız, deniz O’dur!  

Mevlana Celaleddin Rûmi

***

                    Bendeyim Kurân’a candan, tende can durdukça ben,
                    Bir küçük toz zerresiyim ben Muhammed yolunun...
                    Kim ki bundan başka bir söz nakleder ise benden,
                    Bezmişim billâh hem ondan, hem sözünden onun!